Spotkanie naukowe (11.04.14 r.)

            Kolejne spotkanie Doktoranckiego Koła Oświeconych w piątek 11 kwietnia miało bardzo bogaty program, wysłuchaliśmy bowiem aż trzech wystąpień naukowych. Szymon Dąbrowski poświęcił uwagę panegirykom napisanym na cześć Elżbiety z Branickich Sapieżyny i jej najbliższych krewnych. W swym wystąpieniu wskazał powody małego zainteresowania badaczy tymi utworami i zrelacjonował wyniki własnych poszukiwań w owym zakresie. Bliżej skupił się na charakterystyce dwóch znanych wierszy okolicznościowych dla wojewodzicowej mścisławskiej, a także na odnalezionych przez siebie materiałach. Skoncentrował się na doborze i konstrukcji motywów pochwalnych, gatunkowych wyznacznikach omawianych wierszy, a także na historycznym i obyczajowym kontekście poetyckich wypowiedzi.

            Z kolei Łukasz Matuszyk poświęcił swój referat pozaliterackim korespondencjom twórczości współczesnego poety amerykańskiego Johna Ashberego. Teoretyczną podstawę rozważań stanowiła wprowadzona przez Zenona Fajfera koncepcja liberatury oraz  obserwacjami na temat związków twórczości literackiej, matematyki oraz sztuk wizualnych. W głównej części wystąpienia referent przedstawił analizę oraz interpretację jednego utworu amerykańskiego  poety,  przybliżając metody, jakimi posłużył się twórca, kreśląc liryczną wizję nawiązującą (między innymi przez formułę tytułową) do słynnego obrazu Parmigianiniego.

            Natomiast Marek Job skupił uwagę na łacińskim dziele Juliusa Firmicusa Maternusa O błędach religii pogańskiej. We wstępnej części wystąpienia przybliżył sylwetkę astrologa i cesarskiego urzędnika z IV wieku n.e., który przeszedł na chrześcijaństwo, z czym mogło się wiązać powstanie mowy wymierzonej w pogańskie wierzenia. Po zwięzłej charakterystyce  religijnych i filozoficznych aspektów kultury antycznej, które stanowią niezbędny kontekst lektury omawianego dzieła, referent skupił się na głównych wątkach podjętych przez starożytnego autora. Naświetlił zastosowane przez niego w mowie metody dezawuowania wierzeń i obyczajów pogańskich, wskazywał różne elementy współtworzące negatywny obraz wyznawców przedchrześcijańskich bóstw, a także przybliżał zalecane w dziele sposoby usuwania z przestrzeni publicznej śladów dawnych kultów, jakim oddawali się wyznawcy religii politeistycznych.

Każde z trzech wystąpień naukowych spotkało się z żywym odbiorem, o czym świadczyła ożywiona dyskusja.

Autoportret w wypukłym lustrze – obraz Parmigianiniego, który stał się inspiracją dla Johna Ashberego