Kolejne
spotkanie Doktoranckiego Koła Oświeconych w piątek 11 kwietnia miało bardzo bogaty
program, wysłuchaliśmy bowiem aż trzech wystąpień naukowych. Szymon Dąbrowski
poświęcił uwagę panegirykom napisanym na cześć Elżbiety z Branickich Sapieżyny
i jej najbliższych krewnych. W swym wystąpieniu wskazał powody małego zainteresowania
badaczy tymi utworami i zrelacjonował wyniki własnych poszukiwań w owym
zakresie. Bliżej skupił się na charakterystyce dwóch znanych wierszy
okolicznościowych dla wojewodzicowej mścisławskiej, a także na odnalezionych
przez siebie materiałach. Skoncentrował się na doborze i konstrukcji motywów
pochwalnych, gatunkowych wyznacznikach omawianych wierszy, a także na
historycznym i obyczajowym kontekście poetyckich wypowiedzi.
Z kolei
Łukasz Matuszyk poświęcił swój referat pozaliterackim korespondencjom twórczości
współczesnego poety amerykańskiego Johna Ashberego. Teoretyczną podstawę rozważań
stanowiła wprowadzona przez Zenona Fajfera koncepcja liberatury oraz obserwacjami na temat związków twórczości
literackiej, matematyki oraz sztuk wizualnych. W głównej części wystąpienia
referent przedstawił analizę oraz interpretację jednego utworu
amerykańskiego poety, przybliżając
metody, jakimi posłużył się twórca, kreśląc liryczną wizję nawiązującą (między
innymi przez formułę tytułową) do słynnego obrazu Parmigianiniego.
Natomiast Marek Job skupił uwagę na łacińskim dziele
Juliusa Firmicusa Maternusa O błędach religii pogańskiej. We wstępnej
części wystąpienia przybliżył sylwetkę astrologa i cesarskiego urzędnika z IV
wieku n.e., który przeszedł na chrześcijaństwo, z czym mogło się wiązać
powstanie mowy wymierzonej w pogańskie wierzenia. Po zwięzłej
charakterystyce religijnych i
filozoficznych aspektów kultury antycznej, które stanowią niezbędny kontekst
lektury omawianego dzieła, referent skupił się na głównych wątkach podjętych
przez starożytnego autora. Naświetlił zastosowane przez niego w mowie metody
dezawuowania wierzeń i obyczajów pogańskich, wskazywał różne elementy współtworzące
negatywny obraz wyznawców przedchrześcijańskich bóstw, a także przybliżał zalecane
w dziele sposoby usuwania z przestrzeni publicznej śladów dawnych kultów, jakim
oddawali się wyznawcy religii politeistycznych.
Każde z
trzech wystąpień naukowych spotkało się z żywym odbiorem, o czym świadczyła
ożywiona dyskusja.
Autoportret w wypukłym
lustrze – obraz Parmigianiniego,
który stał się inspiracją dla Johna Ashberego
